БИШ АЙДА ҖИҢҮГӘ ЗУР ӨЛЕШ КЕРТӘ

Ул 1909 елның февралендә Крыловский хуторында (соңрак Стәрлетамак совхозының Комсомольский бүлекчәсе) туган, һәм аның бөтен тормышы авыл на бәйлехуҗалыгы. Үсмер чактан ук басуда эшләгән, бик иртә трактор, комбайн йөртергә өйрәнгән.

Сугыш башлангач, аны фронтка алмый торалар, бронь буенча калдыралар, чөнки уңышны җыеп алырга кирәк була, ә ул елны иген бик уңа. 1941 елның 4 октябрендә А.М Хуҗалык эшләре бетүгә повестка килә һәмКрылов хәрәкәттәге армиягә җибәрелә. Аңа озак сугышырга туры килми, бары биш ай гына, әмма шул кыска гына вакыт эчендә ул үзен чын герой итеп күрсәтә.

Бүләкләү кәгазеннән: “Иптәш Крылов Бөек Ватан сугышы фронтында 373 ар дивизиясенең 1237нче укчыл нче укчылар полкы составында 1 нче санлы пулемёт расчеты вазыйфасында башта Калинин, аннары Смоленск юнәлешләрендә алышларда катнаша. Берничә тапкыр немецларның җәяүле контратакасына каршы көрәшергә туры килә. Васильевка, Чертовка һәмбашка яшәү пунктлары өчен барган сугышлар бигрәк тә көчергәнешле була. 1942 елның 22 мартында барган сугышларда 2 пулемёт оясын юк иткән, 9 немец солдатын һәм офицерын үтергән. Каты яралану аркасында уң күзен, бавы- анганрының бер өлешен югалткан, уң кулы ярал...”

врачларның Аннан госпиталь, озакка сузылган дәвалану. Хәрби заключениесе белән ул демобилизацияләнә.

Фронттагы сугышчан батырлык- лары өчен әти берничә хөкүмәт бүләгенә – “Батырлык өчен” медаленә, Кызыл Йолдыз һәм II арынадәрәҗә Ватан сугышы орденн лаек булган.

Сугыштан әти инвалид булып кайта. Өйдә аны хатыны һәм биш яшьлек улы көтә, эшләргә, биш –бара арткан гаиләне туйдырырга кирәк була -торамалай тәрбияләп үстерәләр.

8 яшьләр булгандыр, мин басуда гаилә иген җыю -Хәтеремдә, миңа 7звеносы составында ярдәмләшә идем, әтием комбайнчы, әнием ягыннан ике тракторчы –туган абыем Николай , олы абыем Анатолий – штурвалда, ә мин күбәләүче идем. Ул вакытта техника әлеге кебек түгел: комбайннар Әмма халык күңел тагылмалы, чылбырлы тракторлар көчле тавышлы иде.

күтәренкелеге белән эшләде. Тракторлар һәм комбайннар И.В.Сталин исемен йөртә иде.

Тыныч тормышта да әтием, фронттагы кебек, һәрчак алгы сафларда булды. Һәр уңыш җыю чорында аның комбайн бункерында җиңүче йолдызы балкый, алар белән беррәттән Мактау грамоталары һәм намуслы хезмәте өчен Рәхмәт хатлары да арта иде.

Саулыгы какшаган булуга карамастан, механизатор эшен ташлагач та ул хуҗалыкның гомум эшләреннән читтә калырга теләмәде. Безнең якка эшкә мәктәбе оештыралар җибәрелгән инженер белән бергә авыл хуҗалыгы, анда урындагы балаларны механизаторлык эшенә өйрәтәләр. Соңыннан аларның күбесе авыл хуҗалыгында уңышлы эшләгән.

Әтиебез безнең өчен батырлык һәм ныклылык, хезмәт сөючәнлек үрнәге булды. Шунысы үкенечле, яшьлегебез белән бу турыда без әз уйланганбыз, ә ничек бүгенге көндә әтиебез белән сөйләшәсе , үткәннәрне ныклап сорашасы, бөтенесе өчен рәхмәт әйтәсе килә: Ватанны, өйне, ул вакытта әле тумаган булган безне саклаган, һәм үзе кебек үк гади авыл эшчәннәре белән сугыш оргызган.Әти 1973 елда, 64 яшендә вафат булдыҗимергән хуҗалыкны т. Тынычлык һәм Җиңү ничек яуланганын бервакытта да онытмасыннар һәм данласыннар дип сугышчан һәм хезмәт батырлыкларын Алексей Михайлович балаларына, оныкларына һәм туруннарына –Крылов мирас итеп безгә калдырды.

ВИКТОР КРЫЛОВ, Стәрлетамак шәһәре