ПАРЛЫ ЯЛГЫЗЛАР

Нияз бераз уңайсызланып:
- Иске чәйнек булса, чәй кайнатып эчәр идек,- диде.
- Аңламыйм, сез учак ягасыгызны белеп, нигә алдан уйламыйсыз соң барысы турында.
- Ярар, әрләмә, пычак белән стакан ал да, чык, - дип Нияз кулын селтәп китеп барды. Фәридә Нәфисә артыннан өйгә керде. Кызлар бакча башына килгәндә, яшьләр учактан бәрәңгене ала иде инде. Бөтенесе җыелышып, Нәфисә җәйгән җәймәгә төзелешеп утырдылар. Учакта пешкән бәрәңге үзенә күрә тәмле иде. Яшьләр бер берсеннән көлешеп, тиз бәрәңгене әйләндерәләр. Каралган бармаклары белән битләренә тамга салырга күп сорамадылар. Учакта пешкән бәрәңге тәмен бернәрсә белән дә алыштырып булмый. Бәлки шуңа күрәдер дә, алып килгән балыкка үрелүче дә булмады. Бәрәңге ашалып беткәч, егетләрнең берсе
- Әйдәгез, кайсыгыз күп ашаганын тикшереп алыйк әле. Әй Салих, утынны күбрәк салып бутап җибәр. Йә, кайсыгыз үткен? Кем беренче учак аша сикерә?
Фәридә ике дә уйламый урыныннан торып учакка таба атлады. Нияз аны туктатырга теләп:
- Нишлисең? Тукта кызый, бу сүзләр егетләргә генә кагыла бит.
- Менә сиңа мә, ә без кызлар куркак җаннармы? Әле моны исбатлап күрсәтергә кирәк. Кем куркак, кемнең, кем икәнен - дип
учакны бер мизгел эчендә сикереп тә чыкты. Үзе көлә, үзе егетләргә карап:
- Ә мин әле сезне безгә үрнәк күрсәтерсез дип торам.
Бәлки әрләнеп, бәлки кыз кеше беренче сикергәнгәме, егетләр берәм берәм учак аша сикерә башлады. Фәридә Нәфисә янына килеп:
- Камил күренми, син ул килә дигән идең бит.
- Белмим нәрсә әйтергә, бәлки эше күп булгандыр. Мин анарга ялынып йөрергә теләмим.
- Әй, герой, нәрсә катып калдың? Әллә курыктыңмы? Беренче сикергәннән соң гына аңладыңмы куркуыңны ?
Бу сүзләр Фәридәгә кагыла иде. Ләкин Фәридә бирешә торганнардан түгел, ул учак янына килеп, бераз төрткәләп учакның утын арттырды.
- Дөрес, беренче сикергәндә уты әз иде, әйдәгез хәзер кайсыгыз герой, минем белән,- дип дөрләп янган учак өстеннән ах та итмичә сикерде. Аның янына килеп баскан кызлар, ут көчле дөрләп янганын күреп, сикерүдән баш тартты. Чират егетләргә җитте. Ләкин алар арсында да туктап калучылар булды.
Яшьләр уенга бирелеп төн уртасы җиткәнен сизми дә калды. Гөлсем сүз башламаса, кем белә, бәлки таң атканчы уйнарлар иде.
- Егетләр,кызлар, озакламый әтәч кычкыра, әйдә кайтабыз.
Шунда гына, үзләренең эшләре булганы, каядыр барулары турында искә төшереп, таралыша башладылар.
Нәфисә сәгатне шалтырарга куеп, йокларга ятты.
Фәридә инде бишенче төшен күрә иде, ә Нәфисә һаман йоклап китә алмады. Ничек итеп Камил аны алдый алды. Үзе очрашырга чакырды, үзе килмәде. Менә ышан шуннан егетләргә дип уйлады. Көне буе өйдә утырып, бакчада эшләп, Нәфисә егетнең ник килмәгәнен белми иде шул. Камилнең әнисенең хәле авыраеп хастахәнәгә киткәнен ул икенче көнне кибеткә баргач кына белде. Авыл җирендә шулай бит ул. Кая, нәрсә, ничек, кем кем белән, нишләгәнен беләсең килсә, кибеткә кереп чыгарга гына кирәк. Ә кибеттә инде биш минут эчендә бөтен сорауларга да җавапны тулысынча, ә бәлки бераз арттырып та ала аласың. Шул ишеткән сәбәпләрне, яңалыкларны, үзеңчә инде аңлыйсың. Нәфисә дә Камилне җәлләп куйды. Аның да бит әнисе авырып хастахәнәгә эләккәч, йөрәге шартлар дәрәҗәгә җиткән иде.
Берничә көен үткәч, Нәфисә иптәш кызлары белән капка төбендә утырган вакытта, алар янына тимер атында Камил килде. Кызлар белән матур итеп исәнләште дә:
- Нәфисә, сөйләшәсе иде, әлбәттә теләгең булса инде.
- Камил син бик кызык әйттең әле. Әйтерсең без синең белән әрләшкән дә, һәм күптән очрашмыйбыз. Без бит бары дуслар, һәм әлегә әрләшмәдек, шулайдыр бит?
Камил уңайсызланып кына:
- Дөрестәндә әллә ни генә әйтеп куйдым, кызлар белән сөйләшә белмим шул.
- Кызлар белән сөйләшер өчен, дәрес өйрәнергә кирәкми, теләсәң үзем өйрәтәм,- дип Фәридә сүзгә кушылды.
Кызлар исә пырхылдап көлеп җибәрделәр. Камил үзен кая куярга белмичә басып торганнын күреп, Нәфисә:
- Син үпкәләмә инде кызларга, кыткылдарга дисәң, аларга куш. Тимер атыңнан төш, әйдә бераз урамнан әйләник.
Камил мотоциклдан төшеп, әкрен генә Нәфисә артыннан атлады.
- Камил, әниеңнең нәрсә хәлләре?
- Рәхмәт, ярый инде, башта бик куркытты. Син үпкәләмә инде, ничектә хәбәр биреп булмады.
- Борчылма, башта үзең сүз биреп килмәгәч, ачуланган идем, аннары нәрсә булганын белгәч, аңладым. Иң мөһиме, әниең төрелеп кайтсын.
- Рәхмәт Нәфисә. Ә сез ничек ял иттегез?
- Бик кызык булды.
Нәфисә кичне ничек үткәргәнен сөйләде, аннары
- Әйе, вакыт бара, без үсәбез, озакламый һәрберебез төрле якка таралышабыз. Шул инде, ахырдан 5, 10, 15 ел үткәч кенә очрашырга кала. Безне яңа тормыш, яңа үрләр яулап алулар көтә.
- Әйе, терле кеше төрлечә, юллары да аерым. Мин дә бит үзенчә хыялланган идем. Ә тормыш үзенекен итте. Аллахы Тәгалә нәрсә язгандыр, кеше тууга язып куя ди бит.
- Ә син кем булырга теләгән идең?
- Минме?... Син көлерсең дип уйлыйм.
- Юк инде, һәр кеше хыялларга лаек, бу көлке булырга тиеш түгел. Минем дә хыялым бар бит. Минем знаменитый артист буласым килә. Ул сәхнәгә чыгып җырлавым турында гел уйлый идем, нәрсә киям, ничек үз үземне сәхнәдә тотам. Тик хыяллар, хыял гына булып калды.
- Ничек инде, хыялыңны тормышка ашырасың килмиме?
- Ышанасыңмы, юк, ул гына да түгел, мин башка хыялга алындым.
- Алай да буламы?
- Була икән, ә син , син кем булырга теләгән идең соң, яки бу серме?
- Сер түгел, минем самолет йөртүче, летчик буласым килгән иде. Бөтен документларым әзер иде инде, әнием авырып китте. Менә шулай, хыялым, хыял булып калды минем.
- Ә хыялыңны үзгәртәсең килмиме?
- Дөресен әйткәндә уйламаган идем ул хакта.
-Ә син уйла Камил. Уйла.
- Рзхмәт сиңа Нәфисә. Синең белән сөйләшкән саен җиңел була миңа. Әгәр бер әйбер сорасам, син дөресен әйтерсеңме:
- Сорап кара.
- Әгәр егетең булмаса, син минем белән очраша алыр идеңме?
Нәфисә елмаеп куйды, Камил каршысына борылып:
- Беренчедән егетем юк, аннары егетем булса синең белән урам әйләнер идемме?
- Менә кабат җүләр сүз әйттемме инде?
- Бераз гына, һәм бу минемчә әйбәт. Син туры сөйли торган кеше. Бу бик тә яхшы сыйфат дип уйлым. Гел шундый булып кал Камил. Ярый, кайтыйк. Кызлар матаеңны урлап китмәсеннәр.
Камил ирексездән көлеп җибәрде.
- Ә син иртәгә тагын чыгасыңмы?
- Камил, иртәгә булсын, әгәр килә аласың икән, мине дәшеп чыгара аласың, юк икән, юк. Мин синең хәлеңне аңлыйм. Әлегә син үзең төзегән планнар белән йөри алмыйсың. Шуңа алдан план корырга кирәк түгел. Ничек бар, шулай барсын.
Нәфисә белән Камил кызлар янына килеп җиттеләр. Аларны күреп янә кызлар:
- Ромео Джульеттаны кире хан сараена кайтарды, сэр сезнең тән сакчылары кая? Атыгызга ашарга бирмичә киткәнсез, әле ярый без сакладык, китеп барса нишләр идең,- дип берсеннән берсе уздырып көлделәр.
- Соң мин Джульетта янына качып килдем бит, мине танымасыннар, белмәсеннәр дип, эх кызлыр, сезнең белән сугышка барып булмый икән. Сатасыз. Ә атымны алдан ашатып калдырган идем, мине калдырып китмәсен дип, хуҗасы калдырган урынында көтсен дип.
- Менә бу егет ичмасам, авызына бармак тыктырмый, молодец,- дип Фәридә Камилнең иңбашына сугып җибәрде.
- Ярый кызлар, рәхмәт атымны саклаган өчен. Тыныч төннәр сезгә,- дип Камил китеп барды.
Кызлар да икенче көнгә күрешү турында сөйләшеп, таралыштылар. Нәфисә дә өенә кереп китте.

Дәвамы бар.

Гөлчирә Галимова

Фото: mota.ru/upload/resize