Ап-ак кар бөртеге бөтерелеп,
Җилнең кочагында тын ала...
Ял итә дә агачларга кунып,
Сәяхәткә кабат кузгала...
Бар җиханны күмә сафлыкка...
Күп кирәкми,матурлыгын тоеп,
Яшәү өчен җирдә, шатлыкта...
Һәр мизгелнең куанычын күреп,
Тоеп яшәү кирәк бәхетне...
Күңелләре ап-ак кардай чиста,
Саф йөрәкле җаннар бәхетле...
Ап-ак кар бөртеге бөтерелеп,
Җилнең кочагында тын ала...
Кадерләрен белик,яшәү мизгел,
Күз ачканчы эреп югала...
Рәхмәт Ходам...! Ярый син биргәнсең,
Яшәү өчен сулыш дөньяда...
Бәхетлемен күмелеп үскәнемә,
Назга тулган, якты ояда...
Бу җиһанның ихлас сафлыгын...
Син өйрәттең төннәр карасыннан,
Аерырга көннәр пакълыгын...
Рәхмәт Ходам...! Күз яшьләре аша,
Сөенергә мине өйрәттең...
Балдай гына түгел яшәүләре,
Судан алып, утта көйрәттең...
Мең караштан берне аерырга,
Бер кат түгел, мең кат тукыдың...
Рәхмәт Ходам...! Белгән догаларым,
Савап булсын, кат-кат укыдым...
Рәхмәт Ходам...! Барысы өчен рәхмәт,
Бик күпләр соң, мине аңлый алмас,
Караңгы төн,барлык хыялларны,
Йолдыз атылганда,бармы тиле?
Минем кебек бәхет юраган...
Йолдыз сукмагында эзем салып,
Ай нурында алга атлыймын...
Караңгы төн,кума мине зинһар,
Әле иртә...юк-юк,ятмыймын...
Үргә атлыйм,караңгылык ерып,
Төн кабыза җанда шәмнәрен...
Тоеп калыйм әле исән чакта,
Язмышлардан яшәү тәмнәрен...
Таң атканда төшәм...Ай нурыннан,
Гөлләмәләр җыеп кулыма...
Караңгы төн,япма шәлләреңне,
Гел бәхеттән торган юлыма...